Στην χώρα των προνομίων και της ανοησίας
η αγνοια ειναι θεσμός
που σβήνει την ελπίδα
πνίγει την κραυγή
κομματιάζει την επιθυμία
απαξιώνει το ενστικτο
συγκρατώ την οργή μου και περιμένω να δω
πόσο ισχυροί είναι οι σπόροι της βλακείας
πόσο ανθεκτική είναι η ραχοκοκαλιά της σαπίλας
δεν γίνεται να κλάψω
βραζω για την αδικία, για την κοροΐδία,
περιμένω να δω πόσα απ τα αδερφια θα ξυπνήσουν...
Ελευθερία, παιδεία και ψωμί
η χούντα ακομα ζει και βασιλεύει
κι εσύ, αδερφέ μου, με τον ΑΣΕΠ σου.
η αγνοια ειναι θεσμός
που σβήνει την ελπίδα
πνίγει την κραυγή
κομματιάζει την επιθυμία
απαξιώνει το ενστικτο
συγκρατώ την οργή μου και περιμένω να δω
πόσο ισχυροί είναι οι σπόροι της βλακείας
πόσο ανθεκτική είναι η ραχοκοκαλιά της σαπίλας
δεν γίνεται να κλάψω
βραζω για την αδικία, για την κοροΐδία,
περιμένω να δω πόσα απ τα αδερφια θα ξυπνήσουν...
Ελευθερία, παιδεία και ψωμί
η χούντα ακομα ζει και βασιλεύει
κι εσύ, αδερφέ μου, με τον ΑΣΕΠ σου.
´En un país de privilegios y sandeces`, Στην χώρα των προνομίων και της ανοησίας (Stin jora ton pronomíon que tis anoisías), de Felipe Zapico Alonso. Poema nº 10 de su libro ´Litro de versos`, Λίτρο στίχους (Litro estijús).
Traducción de Yiannis Tzakós, Ο Γιαννης Τζακός.
(Gracias mil al tesalonicense Dimitris Athanasiadis por su ayuda en el último verso).
Todo esto en en el blog de mi amigo Ramiro:
http://wwwpsilicosisblogspotcom.blogspot.com/2012/03/en-un-pais-de-privilegios-y-sandeces.html
1 comentario:
No lo había visto, pero nunca es tarde si la dicha es buena!
Agradecido también yo por esta mención, Valvulista.
Salud y muchos besos!
Publicar un comentario